Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Praeclare hoc quidem. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Neque enim in aliqua parte, sed in perpetuitate temporis vita beata dici solet, nec appellatur omnino vita, nisi confecta atque absoluta, nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser;

Quare attende, quaeso. Duo Reges: constructio interrete. Bork Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Age sane, inquam. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.

Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet
ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in
hoc eodem peccat Hieronymus.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice
disputare?

Sed nimis multa.: Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Nos cum te, M.: Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Beatum, inquit.: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Sed haec omittamus;: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.