Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?

Sed tamen nonne reprehenderes, Epicure, luxuriosos ob eam
ipsam causam, quod ita viverent, ut persequerentur cuiusque
modi voluptates, cum esset praesertim, ut ais tu, summa
voluptas nihil dolere?

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura
mundum universum et eius maxima partis administrari.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?

Negare non possum.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Ea possunt paria non esse.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Nos commodius agimus.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Recte dicis;: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Bork: Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Vide, quaeso, rectumne sit.: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Bork: Tu quidem reddes;

Non est igitur summum malum dolor. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Duo Reges: constructio interrete. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Sed residamus, inquit, si placet.