Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. At hoc in eo M. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete. Sed ad bona praeterita redeamus. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quis Aristidem non mortuum diligit?

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes,
quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat
enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi
exercitatio duplex.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva
sint, nos quoque concedimus;

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Restatis igitur vos;

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sed fortuna fortis; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed quid sentiat, non videtis.

Bork: Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Idemne, quod iucunde?: Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
Bork: Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?
Bork: Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.
Quare attende, quaeso.: At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.