Restatis igitur vos;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ac tamen hic mallet non dolere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed tamen intellego quid velit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Duo Reges: constructio interrete. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Bork: Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Bork: Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Bork: Equidem e Cn.
Sed videbimus.: Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?
Bork: Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Praeclare hoc quidem.: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Paria sunt igitur. Laboro autem non sine causa; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

At enim, quem ad modum tute dicebas, negat Epicurus diuturnitatem quidem temporis ad beate vivendum aliquid afferre, nec minorem voluptatem percipi in brevitate temporis, quam si illa sit sempiterna.

Bork

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior
potest.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Comprehensum, quod cognitum non habet?
Quod enim vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Nos cum te, M. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.