Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Age sane, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Primum divisit ineleganter; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Laboro autem non sine causa;
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Illi enim inter se dissentiunt. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.

Bork: Itaque his sapiens semper vacabit.
Bork: Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Bork: Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Recte, inquit, intellegis.: Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. At certe gravius. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Uti tum denique iudicetur beatusne fuerit, cum extremum
vitae diem morte confecerit, quod ille unus e septem
sapientibus non sapienter Croesum monuit;

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem
esse velint qui honestate summum bonum metiantur.