Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Bork: Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Quis enim redargueret?: Quare ad ea primum, si videtur;
Bork: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Bork: Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Itaque ab his ordiamur. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est
praeteritorum memoria.

Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod
sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra
omnia.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Qui est in parvis malis.
Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.