Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Duo Reges: constructio interrete. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quis hoc dicit? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Bork
Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nihil ad rem! Ne sit sane; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Bork: Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Bork: Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Quo modo?: Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe.
Nihilo magis.: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Bork

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Nam de isto magna dissensio est. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Tum mihi Piso: Quid ergo?
Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Itaque contra est, ac dicitis;

Hinc est illud exortum, quod Zeno prohgmšnon, contraque quod époprohgmšnon nominavit, cum uteretur in lingua copiosa factis tamen nominibus ac novis, quod nobis in hac inopi lingua non conceditur;

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur,
unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum,
quae sunt aut animi aut corporis;

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit
rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.