Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.

Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae,
illi propter spem vivere.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Pauca mutat vel plura sane; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed ad rem redeamus; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Et quidem, inquit, vehementer errat; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Duo Reges: constructio interrete. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid adiuvas? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Minime vero istorum quidem, inquit. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Certe non potest.: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Bork: Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
Zenonem roges;: Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Moriatur, inquit.: Sint modo partes vitae beatae.