Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Numquam facies.: Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Ille incendat?: Maximus dolor, inquit, brevis est.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Minime vero istorum quidem, inquit. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Duo Reges: constructio interrete. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Eadem fortitudinis ratio reperietur. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Illa enim, quae sunt a nobis bona corporis numerata,
complent ea quidem beatissimam vitam, sed ita, ut sine illis
possit beata vita existere.

Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim,
si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis
ducere.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.