Quid censes in Latino fore?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At multis se probavit. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quibus ego vehementer assentior. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sullae consulatum? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo Reges: constructio interrete.

Videsne quam sit magna dissensio?

Ille incendat?: An eiusdem modi?
Bork: Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Idemne, quod iucunde?: Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
Bork: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quae sequuntur igitur? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Non est igitur summum malum dolor.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Pauca mutat vel plura sane; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed nimis multa.

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri
putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab
Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.