Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Duo Reges: constructio interrete. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Prioris generis est docilitas, memoria; Sed residamus, inquit, si placet. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines?
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hos contra singulos dici est melius.

Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem
philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum
quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba
corrigi.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis
Epicurum nosse quam ceteros.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Nam quid possumus facere melius?
Haec dicuntur fortasse ieiunius;
Non potes, nisi retexueris illa.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Equidem e Cn.: Falli igitur possumus.
Bork: Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Igitur ne dolorem quidem.: In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Bork: Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Bork: Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.