Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Duo Reges: constructio interrete. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Et quidem, inquit, vehementer errat; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.
Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Hos contra singulos dici est melius. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod
quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis
doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam
nihil curo!;

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus
et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia
dederimus;

Aut pertinacissimus fueris, si in eo perstiteris ad corpus ea, quae dixi, referri, aut deserueris totam Epicuri voluptatem, si negaveris.

Dici enim nihil potest verius.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? An haec ab eo non dicuntur? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Tu quidem reddes;: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Bork: Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Sullae consulatum?: Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Bork: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Quo modo?: Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Igitur ne dolorem quidem.: At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.