Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audeo dicere, inquit. Tubulo putas dicere? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Quae cum dixisset, finem ille.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit
modum, et luxuriosus eodem modo.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Iam contemni non poteris.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere.

Bork: Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Bork: Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Sint ista Graecorum;: Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Quae quod Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo, ut inter optime valere et gravissime aegrotare nihil prorsus dicerent interesse, recte iam pridem contra eos desitum est disputari.

Age, inquies, ista parva sunt.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Cui Tubuli nomen odio non est? Iam in altera philosophiae parte. At certe gravius. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Verum hoc idem saepe faciamus.