Ita prorsus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dat enim intervalla et relaxat. Tanta vis admonitionis inest in locis; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Duo Reges: constructio interrete. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Beatus sibi videtur esse moriens. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

1. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
2. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
3. Suo genere perveniant ad extremum;
4. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Nec enim, cum tua causa cui commodes, beneficium illud habendum est, sed faeneratio, nec gratia deberi videtur ei, qui sua causa commodaverit.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Pauca mutat vel plura sane; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Tubulo putas dicere?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Bork

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Quare attende, quaeso.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Stoicos roga.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Si quae forte-possumus.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

• Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
• Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
• Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.
• Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
• Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
• Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Omnibus enim artibus volumus attributam esse eam, quae
communis appellatur prudentia, quam omnes, qui cuique
artificio praesunt, debent habere.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius
anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;